لیزرهای فایبر را می توان برای عملکرد در یک حالت طولی واحد (← لیزرهای تک فرکانس، عملکرد تک حالته) با پهنای خط بسیار باریک چند کیلوهرتز یا حتی زیر 1 کیلوهرتز ساخت. برای دستیابی به عملیات تک فرکانس پایدار طولانی مدت بدون نیازهای بیش از حد در مورد پایداری دما، معمولاً باید رزوناتور لیزر را نسبتاً کوتاه نگه داشت (مثلاً در حد 5 سانتی متر)، حتی اگر یک تشدید کننده طولانی تر اصولاً امکان یکنواختی را فراهم کند. نویز فاز کمتر و پهنای خط مربوطه کمتر. انتهای فایبر دارای توری های براگ فایبر با پهنای باند باریک (← لیزرهای بازتابنده براگ توزیع شده، لیزرهای فایبر DBR) هستند که یک حالت تشدید کننده را انتخاب می کنند. توان خروجی معمولی از چند میلی وات تا چند ده میلی وات است، اگرچه لیزرهای فایبر تک فرکانس با توان خروجی تقریباً 1 وات نیز نشان داده شده است.
یک شکل شدید، لیزر بازخورد توزیع شده (لیزر DFB) است که در آن کل تشدید کننده لیزر در یک توری فایبر براگ با یک تغییر فاز در وسط قرار دارد. در اینجا، رزوناتور نسبتا کوتاه است، که می تواند قدرت خروجی و عرض خط را به خطر بیندازد، اما عملکرد تک فرکانس بسیار پایدار است.
البته، تقویت بیشتر به سطوح توان بسیار بالاتر در تقویت کننده فایبر امکان پذیر است.
دیدگاهتان را بنویسید